Do czego można wykorzystać usg

Ultradźwięki stały się powszechne w badaniach ultrasonograficznych. Niemal w każdym domu znajduje się urządzenie warte uwagi ultrasonografu, pozwalające nie tylko na ocenę stanu zdrowia, ale również diagnostykę ultrasonograficzną. USG pierwotnie zostało zaprojektowane do celów wojskowych, co zdawałoby się wskazywać, że ultradźwięki mają coś wspólnego z wojną. Metoda ta wykorzystuje fale dźwiękowe, których częstotliwość jest poza zakresem ludzkiego słuchu – ultradźwięki to dźwięki powyżej 20 kHz, więc nie są słyszalne dla człowieka. Ultradźwięki są stosowane w medycynie od około 1940 roku – kiedy to technika ta została przywieziona z okupowanej przez Niemcy Francji po II wojnie światowej (1939-1945). Od tego czasu do dziś ultradźwięki coraz częściej udowadniają swoją skuteczność we współczesnej medycynie. Badanie ultradźwiękowe polega na wysyłaniu ultradźwięków emitowanych przez

małą sondę ultradźwiękową, która następnie jest odbierana przez odbiornik ultradźwięków.

W diagnostyce ultrasonograficznej istnieje sposób rozchodzenia się fal ultradźwiękowych – proces ten nazywany jest propagacją wiązki ultradźwiękowej. Wiązki ultradźwiękowe są różnie kierowane, rozpraszane i tłumione w zależności od określonych warunków diagnostyki ultrasonograficznej. Należy zaznaczyć, że fale ultradźwiękowe zachowują się inaczej niż fale promieniowania elektromagnetycznego (światło). Jedną z tych różnic jest odbicie fali dźwiękowej na granicy tkanek lub ośrodków o różnych właściwościach: np. na granicy ostrej (kość) lub na granicy tkanek miękkich (wątroba, śledziona), a nawet na ich granicy z powietrzem – granica kość-powietrze, granica wątroba-powietrze itp. Użyteczność kliniczna to ultrasonograficzna strategia diagnostyczna pozwalająca na ocenę takich struktur jak narządy wewnętrzne i inne struktury niewidoczne dla promieniowania uSG https://usg-warszawa.pl/usg-piersi/  jest całkowicie nieinwazyjnym badaniem medycznym, które nie wymaga użycia promieniowania jonizującego. W rzeczywistości ultradźwięki są wykorzystywane do diagnostyki ultrasonograficznej w medycynie od około 1940 roku, kiedy to zostały przywiezione z okupowanej Francji po II wojnie światowej [1].

W Polsce badania ultrasonograficzne są powszechnie stosowane od czasu ich wprowadzenia 30 lat temu [2] [3]

Badanie ultrasonograficzne ma bardzo wyraźną strukturę – jest to badanie ultrasonograficzne w trybie b-mode lub dopplerowskim. Te dwie metody mogą być również w różny sposób łączone w zależności od celów terapeutycznych i podejścia do zastosowania technik ultrasonograficznych w diagnostyce medycznej [4] [5]. Ultradźwięki wykrywają dynamikę płynów wewnątrz ciała, tj. prędkość przepływu krwi w naczyniach, z wykorzystaniem ultradźwiękowego efektu Dopplera. Fale ultradźwiękowe odbijają się od poruszających się obiektów, które są następnie odbierane przez odbiorniki ultradźwiękowe i wyświetlane jako obrazy ultradźwiękowe na monitorach ultradźwiękowych lub innych urządzeniach wyświetlających. Prędkość fali jest wprost proporcjonalna do częstotliwości ultradźwięków stosowanych w diagnostyce ultrasonograficznej – zatem zwiększenie prędkości przepływu krwi oznacza wzrost częstotliwości fali ultradźwiękowej [6] .

Ultradźwięki mają przewagę nad innymi technikami diagnostycznymi: mogą być łatwo zastosowane u każdego pacjenta (nie wymagają przygotowania), nie powodują promieniowania jonizującego (niszcząc tym samym tkanki) i wreszcie są stosunkowo tanią technologią w porównaniu z wieloma innymi metodami opartymi na promieniowaniu lub reakcjach jądrowych [7].